Toen ik jong was had ik al een grote voorliefde voor de natuur. Naarmate ik ouder werd ontdekte ik de Grote Moeder, Moeder Natuur, via de wicca-stroming en op mijn elfde jaar wijdde ik mij aan Haar toe. Ik niet echt goed waarom, maar ik wist dat ik bij Haar hoorde. Ze inspireerde mij via een diep gevoel van Zijn binnen de cyclus van de natuur. Ik kon me overgeven aan de veranderingen, in mijzelf en om mij heen. Van Haar leerde ik het wiel overstijgen.

Tijdens mijn pubertijd raakte ik die verbondenheid helemaal kwijt. Ik dwaalde als een zoeker door de wereld, op zoek naar mijn ik, mijn identiteit in deze kluwen, deze wirwar aan indrukken. Met mij dwaalden en dwalen, vele anderen. Volledig in beslag genomen voor mijn hoofd, denken, kennis, presteren, kracht zonder kwetsbaarheid, rationaliteit, analyseren...en nog veel meer. Ik had geen besef van mijn menstruatiecyclus want ik slikte de pil, ik had geen idee van het prachtige vrouwenritme gedurende de maand dat identiek was aan de cirkel van leven, de natuur was ik kwijt want ik woonde in de stad, ik dronk, rookte en ik ging naar feestjes toe. Ik vond mijzelf niet, in tegendeel; ik raakte mijzelf meer en meer kwijt en ik onderging naast diepe lessen ook erg nare ervaringen..

Later ging ik me verdiepen in de mythologie van deze streken, van Nederland en Noordwest-Europa. Ik ontdekte het heidendom en via het heidendom kwam ik in aanraking met de Matronen en de godinnencultus die onder het Indo-Europese laagje lag en er tevens mee vermengd was. Ik had geen idee van deze hele cultuur! Waarom had ik dit niet op school gekregen?!
Ik voelde heel diep dat Moeder Aarde en de voorouders mij riepen, eerst fluisterend maar later dwingend, al toen ik zo jong was had ik het gevoel dat ik gesteund werd en niet alleen was. De natuur was alles voor mij.

Een zaadje plantte zich in mij op de vooravond dat mijn vader stierf en wij samen Venus in de hemel zagen schijnen, zo fel als een baken zoals mijn vader het omschreef; toen hij stierf, stierf er ook iets diep in mij...en tegelijkertijd werd ik herboren, door de Vrouwe aan de hemel, zo voelde het.
Een intens mystieke ervaring die ik enkel door poëzie enigszins kan omvatten in woorden. Ik was helemaal leeg, onttrokken aan enig idee van identiteit, en het was toen dat ik weer thuiskwam en alles langzaam weer in elkaar begon te passen...
Ik was weer wie ik was, wie ik zijn moest, de mist trok op, ik stopte met mijn haar verven, met roken en met drinken en ging in mijn vaders huis wonen in de polders, weg van de stinkende stad met al haar lawaai; eindelijk stilte. Rust. Letterlijk en figuurlijk thuiskomen op mijn geboortegrond. De Vrouwe van de Hemel had me geïnitieerd, de vrouwelijke geesten. Toen was het 'Vrouwenrad' geboren, de naam voor De Belewitte.
Na jaren lang met de vrouwelijke energie te hebben gewerkt, in mijzelf en met anderen door middel van seidr en de Matronen, en talloze vrouwencirkels te hebben gegeven, voelde ik dat het goed was zo. Het mocht meer open.

De jaren werkend binnen de sjamanistische traditie van Spirit of Wolf als ritueel begeleider en therapeut/Toegepast Psycholoog, gaf me veel inzichten, de noodzaak van een goede leraar, van rituelen één op één, het contact met het lokale, het oeroude Europese, goede en persoonlijke hulp en zoveel nood aan heling! Veel mensen komen bij mij die zeggen "uitbehandeld" te zijn in de reguliere GGZ, maar bloeien toch op na de traditionele sjamanistische weg van heling te hebben gekozen hier, dat ik grote hoop heb voor veel mensen die denken dat ze zijn "opgegeven".

En daarnaast, ook zeer bealngrijk: Moeder Aarde heeft het momenteel zwaar te verduren door onze manier van leven. Dit kan zo niet langer doorgaan, we bezorgen haar en haar schepsels veel leed, dit moet bij naam genoemd worden; Ecocide. Daarnaast heeft de mens zich boven de natuur geplaatst (antropocentrisme) en denkt hiermee intelligenter te zijn dan Moeder Aarde en haar creaties. Het plaatst zich boven de schepping, daarmee de geschenken van Moeder Aarde zoals de helingskracht van haar kruiden, haar elementen, e.d. vergeten...

Het is mijn missie om niet alleen mensen te helpen zich met eigen ziel en balans te vinden in de twee polen van het leven (min/plus, licht/donker), en zich met elkaar en zichzelf te verbinden om zo te helen en zelfactualisatie te verwezenlijken.... Maar ook onze Moeder Aarde heeft onze hulp nodig. De boodschap dat wij één zijn achter alle vormen, dat er een bron is waar wij allen vandaan komen, hebben wij op dit moment zo hard nodig om te beseffen dat wat we elkaar en de Aarde aandoen, we ook onszelf aandoen. Ik duid dit meestal aanals 'animistisch leven'.
Het is mijn diepste wens dat we opnieuw leren dat we allen met elkaar verbonden zijn en we deel uitmaken van de natuur, in plaats van erboven staan, dit zal misschien de basis kunnen leggen van meer respectvolle keuzes m.b.t. onze omgeving en natuur. Ik wens met heel mijn hart dat ik eraan kan bijdragen dat de mensen om mij heen zich bewust worden van de liefde die van deze eenheid uitgaat en dat zij beter nadenken over hun manier van leven in relatie tot anderen, zichzelf, de dieren en onze prachtige planeet en dat zij zoveel geheimen tot balans en heling in zich draagt.

Ik werk hieraan mee in mijn rol als hoofd van de Nederlandse en internationale community en als shamanka, Izih Deer Kam, de naam gegeven door mijn leraar Shaman Morsuk en zijn leraar Shaman Karagai in de lijn van de traditie van Spirit of Wolf. Ik voel mij gezegend dat ik hierin niet alleen sta, maar een hele rij aan voorouders uit de lijn die me de wijsheid en kennis geven om mijn werk te kunnen doen hier in Europa, evenals de community en alle andere geesten waarmee ik werk. Steeds meer mensen staan op om hierin een belangrijke rol te vervullen om hier in Europa onze verbinding met de natuur, de oeroude archaïsche cultuur en het animisme te herontdekken en integreren in het huidige leven.

Ik wil meehelpen om onze eigen tradities, die zulke oude wortels hebben, uit tijden waarin men meer verbonden was met de Kosmische Cyclus, de seizoenen en de maanfasen, weer hernieuwde betekenis te geven. Oude kennis in een modern jasje, zonder afbreuk te doen aan de oorsprong. We moeten de taal van de natuur weer leren spreken. Niet alleen de taal van de Laaglandse tradities maar ook Europa en al onze voorouders, de traditie van Spirit of Wolf geeft hierin een prachtige basis en wortels.
Wij komen uit dezelfde bron van Oorsprong, alle mensen op aarde, wij zijn broeders en zusters en we wandelen onder dezelfde hemel en op dezelfde Aarde. Laten we de eenheid in verscheidenheid vieren. Laten we elkaar in liefde omarmen. Dit zal ons op alle gebieden genezing brengen.

- Mirjam van Donselaar, 2023

​

Andere projecten:

Zielenspinsels - kunstzinnige uitingen, poëzie, dradenwerk en meer.
Actief tegen ecocide -  zie deze pagina
 

​